Δεν μπόρεσα να αντισταθώ να μη κάνω το ποστ αυτό …
Μετά από ένα ποιητικό σαββατοκύριακο που μοιράστηκα διαδυκτιακά με το Σπίθα σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα που τελείωσα στις 8 Οκτωβρίου του 2002
... ναι καλά διαβάσατε πριν περίπου 6 χρόνια …
Ότι κι αν έγραψα εδώ το έγραψα χωρίς ποτέ να ζητήσω κάτι …
Μετά από ένα ποιητικό σαββατοκύριακο που μοιράστηκα διαδυκτιακά με το Σπίθα σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ένα ποίημα που τελείωσα στις 8 Οκτωβρίου του 2002
... ναι καλά διαβάσατε πριν περίπου 6 χρόνια …
Ότι κι αν έγραψα εδώ το έγραψα χωρίς ποτέ να ζητήσω κάτι …
πνευματικά δικαιώματα ας πούμε. Όλα ήταν μοιρασμένα…
Αλλά για το ποίημα..., αν σας αρέσει και το αντιγράψετε …
Αλλά για το ποίημα..., αν σας αρέσει και το αντιγράψετε …
τουλάχιστον πείτε που το βρήκατε …
Ευχαριστώ
Ευχαριστώ
Όνειρα
Όνειρα, ροζ τριαντάφυλλα
μαδημένα πέταλα
σκορπισμένα στους ανέμους
ξενιτεμένα πουλιά
που ψάχνουν να βρουν
καινούργια φωλιά.
Όνειρα, πράσινα φύλλα
γυμνών δέντρων
πεσμένα στο χώμα
μετανάστες σε ξένο τόπο
που ψάχνουν να βρουν
να ζήσουν με κάποιο τρόπο.
Όνειρα, κόκκινα δάκρυα
υγρών ματιών
χυμένα για σένα
σταγόνες βροχής
που ψάχνουν να βρουν
να γίνουν πηγή ζωής.
21 σχόλια:
Σταγόνες δροσερές
να το κρατούν
φρέσκο, ζωντανό.
Το όνειρό σου
στην ψυχή σου
νάχεις..
τριαντάφυλλο, αληθινό.
(σπίθα, αφιέρωση..ονειρική )
Σπίθα σ'ευχαριστώ πολύ ...
Καλή σου νύχτα
και εύχομαι η σπίθα
που την πένα σου ορίζει
πάντα φίλους να γνωρίζει
Καλή σου νύχτα, Μαρία ..
κι ένας φίλος, στη ζωή
χαρά μας δίνει, αληθινή
Εγώ σ'ευχαριστώ
για την καλή παρέα
αλήθεια, είναι.
Περάσαμε, ωραία.
Φίλος είναι η αρχή...
δύναμη παντοτινή,
ομορφιά μέσα στη νύχτα
ζωγραφιά μες της καρδιάς τα στήθια
Ζωγραφιά για μένα
η ζωγραφιά σου αυτή.
Να τη φυλάξω θέλω,
πολύ..
με προσοχή.
το όνειρο έχει αξία όταν το μοιράζεσαι
:-)
Λόγια ανθρώπου
που δίνει φώς.
Λόγια
χωρίς λουλουδικά
Λόγια που αγγίζουν
την καρδιά..
ηλεκτρικά.
:-) :-) :-) :-) :-) :-) :-)
Δεν έχω λόγια πια
μόνο ένα χαμόγελο στα χείλη
Εννοείς το ποστ, Μαρία ;
Mα στο είπα..
Μπορείς να απάντάς, ελεύθερα και στο δικό μου ποστ, αν θέλεις να σχολιάσεις, τυχόν σχόλια.. Ελέύθερα.
Είναι πρωτότυπο, εε ; Ενδιαφέρον, όμως..
-)
Την ίδια ώρα ποστάραμε ... ο ένας στον άλλο ...
Δεν το είχα δει πριν το blog σου,
σε ευχαριστώ κι απο δώ !
το χαμόγελο είναι απο χαρά, και τελικά ναι κάναμε κάτι ενδιαφέρον διαδυκτιακά! κάτι όμορφο
:-)
Εεε τα γνωστά -)
Αντί να τρακάρουμε, την ίδια ώρα ..βελτιωθήκαμε -)
Γράφουμε την ίδια ώρα, ο ένας στον άλλο ..για να μην τρακάρουμε !!
Καλή σου νύχτα..Νάσαι καλά.
-)
΄Ονειρα...πουλιά μας ταξιδιάρικα...
Γράφεις πολύ όμορφα!
Φιλί και γλαρένιες αγκαλιές
Μαρουλάκι, αυτό μου άρεσε πολύ!
Από τότε που γνώρισες τον Σπίθα, τα στιχάκια σου έγιναν πολύ δευτεροκλασάτα!
Πρέπει επειγόντως ν' αρχίσει νταραβέρι μαζί μου, μπας κι εμπνευστείς για κάτι αξιόλογο!
Σπίθα, είσαι ο "δήμιος της έμπνευσης"!
Ηλεκτρολόγε ναι το να μοιράζεσαι έχει μεγάλη αξία.
Σπίθα εμάς το ''τρακάρισμα'' δεν μας έβλαψε
Γλαρένια σ΄ευχαριστώ πολύ!
Ασκαρ τα στοιχάκια με το Σπίθα είχαν άλλη δυσκολία...ήταν διάλογος και τα γράφαμε γρηγορα... ενώ αυτό το είχα δουλέψει πολύ για να έχει αυτή τη μορφή !
Χαίρομαι που σας άρεσε και αν είναι αργότερα θα βαλλω κι άλλα
Μαρία, είναι πολύ ωραίο, πράγματι..
αυτό που έγραψες.
Αλλά για τ'άλλα, δεν θα απολογηθούμε, ούτε θα βάλουμε κριτή, τον ασκαρ -ΡΡ
Άλλος είναι ο στόχος του, στο σχόλιο..
δεν τον βλέπεις, τον ζηλιαρόγατο.
Ο ψαροντουφεκάς..δεν μπορεί να κρίνει, ούτε να διακρίνει,
Τα ιδιαίτερα, λεπτά χαρισματά μας.
Συνδέει, ανόμοια είδη.
Είναι η μέθοδός του, να παραπλανεί και να σε οδηγεί εκεί, που τον συμφέρει.
Έχεις δίκιο, απλά ήθελα να το διευκρυνήσω...
τα ποιήματα τα αγαπώ πολύ, αλλά δεν είμαι, πραγματικά, απο αυτούς που γράφουν αβίαστα ομοιοκαταληξίες.
Το παλεύω για να έχει και νόημα και ρίμα.
Αβίαστα, να γίνεται
όταν μπορείς και θέλεις
Πάλη μην το κάνεις
και γίνει, βαρετό.
Τ'άλλο, είναι το
δύσκολο
να βάλει, ο ασκαρ
μυαλό.
Καλημέρα
-)
οκ....
Bonne.. nuit !
-)
Όνειρα, έχουμε
για μαξιλάρι.
Τριαντάφυλλα, ρόζ
μες στην καρδιά
Θα τα κρατήσουμε
σφιχτά και δυνατά.
Ας παρασύρθηκα
για δυό λεπτά
με φίλο, ένα βράδυ.
Σπίθας άναψε τη σπίθα
και απάντησ' η Μαρία.
'Εναν έρωτα προβλέπω
με αυτή την ευκαιρία!
Στίχοι φλογεροί, με πάθος
και αισθήματα που καίνε.
Στίχοι που μεθούν τον νου τους
και την ιστορία λένε.
Θά'ρθουνε πολλοί ακόμα,
να φλογίσουν τις καρδιές τους,
τα κορμιά να ετοιμάσουν,
για τις φουσκοθαλασσιές τους!
Νά'σαστε καλά κι οι δυό σας,
το ειδύλιο να φτουρήσει,
και ο Σπίθας τη Μαρία
στην αγκάλη του να κλείσει.
ΥΓ: Ευχαριστώ και για την αναφορά στο Blogroll, έστω και με "σεμνό" τρόπο...
heliotypon δε υπάρχει κανένα ειδύλλιο, λυπάμαι αν σε απογοητεύω, το ποίημα είναι πολύ παλιό και απλά ήταν ένα ποιητικό σαββατοκύριακο. Μια αφορμή για μένα να θυμηθώ άλλα πράγματα...
να σαι καλά και ναι όπως κατάλαβες είμαι αρκετά σεμνή ...:-)
Δημοσίευση σχολίου