Έχετε καταλάβει ίσως ότι τα blogoπαίχνιδα δεν είναι το δυνατό μου σημείο …
Αργώ να ανταποκριθώ, ίσως απλά γιατί ψάχνω την κατάλληλη στιγμή …
Με αφορμή λοιπόν δύο προσκλήσεις, αυτή του
Σπίθα, για ένα άλλο ποίημα και αυτή του
Ηλεκτρολόγου για το χειρόγραφο … σκέφτηκα να κάνω ένα θέμα συνδυαστικό … για ένα συναίσθημα που δεν είναι αγάπη, η αγάπη είναι κάτι πολύ δυνατό …
Υπάρχει όμως ένα συναίσθημα που πολλοί το αγνοούμε,… μια περίοδος πολύ όμορφη που κάποιες φορές οδηγεί κάπου και κάποιες φορές δεν οδηγεί πουθενά …
Όταν αναρωτιέσαι αν η ‘’αδυναμία’’ που σου έχει ο άλλος, είναι κάτι παραπάνω από φιλία … Όταν μοιράζεται μαζί σου τα όνειρα του …
Όταν σε κολακεύει …
Το χειρόγραφο απο κινητό ...
*
Για το αρρωστάκι!
Θυμάσαι; Με ρώτησες τι κάνω τέτοια ώρα ξύπνια … πάνε δυο χρόνια τώρα … περίπου …και μείναμε εκεί, στην επικοινωνία …
Χάρη σ’ εσένα καλό μου αρρωστάκι
Γνώρισα νέο κόσμο με μεράκι
Σ’ ευχαριστώ
Άνοιξαν άλλη δρόμοι, διαφορετικοί
Γεμάτοι εμπειρίες και γνώσεις
Για πράγματα που δεν μπορείς έτσι απλά να εμπεδώσεις
Το ενδιαφέρον, παρεξήγησα
Μαζί σου πολύ μίλησα
Για πράγματα απλά, διαδικτυακά.
Ποτέ μου δεν κατάλαβα
Τι είχες στο μυαλό σου
Τόσο καιρό τώρα προσπαθώ
Να δω το όνειρο σου
Τις σκέψεις σου, διάβασα
Κάποιες φορές,
Περπάτησα
Στα μονοπάτια που έστρωσες
Και συ ακόμα απόρησες μ' αυτή την επικοινωνία…
Μα τώρα…
Ακολουθώ τα βήματα σου μα δεν σε φτάνω
Λίγη έμπνευση θα ήθελα να είχα παραπάνω
Στις ίνες του δικτύου υφαίνεις τον ιστό σου
Μην με παρεξηγείς
Δεν είναι επίπληξη
Ευχή είναι να μην λήξει
Αυτό που μας ενώνει…
Χάρη σ’ εσένα ένα ταξίδι άρχισα
Και δεν σταμάτησα … παρά τον πειρασμό …
Ποτέ, τίποτα δεν ζήτησα
Ίσως, μόνο λίγο να σε γνωρίσω…
Να καταλάβω τα αισθήματα τα φιλικά…
Τις πρωινές κουβέντες…
Τις ερωτήσεις…
Τα αστεία…
Το χρόνο που μοιραστήκαμε
Ένα καφέ τελικά δεν ήπιαμε …
Κάποια στιγμή σου είχε λείψει ‘’αυτό’’.
Τώρα;
Για αυτό αποχωρώ…
Την ποίηση μου μην την φοβάσαι
Ανάμνηση είναι να με θυμάσαι
Είμαι καλά και σου εύχομαι το πιο γλυκό, αληθινό φιλί της.
*****
Τη φιλία μου την έχεις και το ξέρεις …
*